Bütün dünya halklarının yüreğinde yer edinmiş büyük bir ülke var; Filistin. Bu topraklarda yaşananlardan mütevellit her geçen gün, tarihin tozlu raflarına direnişle harmanlanmış bir sayfa daha ekleniyor. Zehra’nın Gözleri ise bu mücadelenin en sarsıcı anlatımlarından biri olarak bütün ihtişamıyla karşımıza çıkıyor.
Film, bu çarpıcı finaliyle yalnızca bir politik bildiride bulunmakla kalmaz; izleyicisini etik ve duygusal bir konum almaya zorlar.
Bir Bergusi hazinesini sizlere sunmak için kalemimizi heyecan ile paylaşmak istiyoruz. Abdullah Galip Bergusi’nin Filistin kitabıyla, incelemeye başlamak evvela bir onur ve güçlü imanın satırlarını aralamak diye yorumluyoruz. Onun yaşantısı, eserleri bir coğrafyanın, aslında bir coğrafyanın da değil yaşamış olduğu coğrafyanın kıtalara da aktarılmış.
Sumud, “direnme”, “sebat” veya “dayanıklılık” anlamına gelen bir kavramdır. 1967’deki Altı Gün Savaşı’nın ardından Filistin halkının, işgal ve zorluklara rağmen kimliklerine ve topraklarına bağlı kalarak sergiledikleri duruşu ve direniş mücadelesini ifade eder.
Vatanı Filistin’de, cennetin kapılarının çoktan kapanmış olduğunu düşünen ES; filmine yapımcı bulma perdesi altında aslında bir “cennet” arayışının yükünü sırtına alarak önce Fransa’ya, ardından Amerika’ya doğru bir yolculuğa çıkar. Bu yolculuk boyunca kahramanımız ES, ilk konuşmasını ve direnişini, Nasıra’nın işgal sonucu İsrail sınırları içinde kalmasına rağmen kendisini İsrailli değil Filistinli olarak tanımlamak için gerçekleştirir.
Kudüs’te doğdu. Şehrin doğusundaki, Mescid-i Aksa’ya bakan Tur beldesinde yaşıyor. Kırklı yaşlarının ortasında, beş çocuk annesi. Bir Kur’an öğretmeni; ama bundan çok daha fazlası, Mescid-i Aksa’nın kararlı bir savunucusu. Küçük yaşta babasının elinden tutup Aksa’ya gidişleriyle başlayan bağlılık, zamanla bütün bir hayata yayılan direnişin adı oldu.
Filistin’in modern tarihinde en güçlü tanıklardan biri, ne bir komutan ne de bir siyasetçiydi. O bir karikatüristti. Ama öyle bir karikatürist ki, çizgileriyle yalnızca rejimleri değil; suskunlukları, ihanetleri ve korkuyu da açığa çıkardı. Naci el-Ali, kalemiyle mücadelenin, çizgileriyle adaletin izini süren bir sanatçıydı
Salime Leyla Gürkan’ın Yahudilik adlı çalışması, bir dinler tarihi incelemesinden öte, binlerce yıllık bir medeniyetin hafızasına açılan kapı niteliği taşıyor.
“Filistin’e Veda", yalnızca bir aile trajedisini değil, bir milletin tarihsel hafıza kaybını, kültürel sömürgeciliği ve kimlik mücadelesini sinemasal düzeyde oldukça başarılı bir şekilde izleyiciye aktarmaktadır
O, Filistinli kadınların cesaretinin, özverisinin ve onurunun da bir temsilcisiydi.
(The Intifada Generation and the Palestinian State of Emergency) John Collins’in Occupied by Memory adlı eseri, bir Filistin anlatısı değil, bir hafıza alanı, bir varoluş biçimi olarak “İntifada”yı merkeze almaktadır. 1987’de başlayan ve “Birinci İntifada” olarak bilinen halk ayaklanması, sadece bir politik direniş değil, Filistinli gençlerin hayatını, dünyaya bakışını ve kimliklerini şekillendiren bir nesil deneyimidir. Collins’in bu kitapta yaptığı şey,...